Rijopleiding beter en betaalbaar met opleidingscheques

Ik ben niet verbaasd over de problemen van leefbaarheid en tewerkstelling die rijscholen en rij-instructeurs momenteel ondervinden. Deze zijn het rechtstreekse gevolg van de nefaste hervorming van de rijopleiding door minister Landuyt.

De focus van de hervorming was helemaal gericht op sneller, gemakkelijker en goedkoper. Voor CD&V is dit een fout uitgangspunt. De eerste doelstelling moet een verbetering van de verkeersveiligheid zijn. Kwaliteit en kostprijs moeten daarbij zoveel mogelijk samengaan.

De rijopleiding moet oog hebben voor de technische bekwaamheid uiteraard, maar ook voor een aangepaste, veilige en milieuvriendelijke rijstijl. In de praktijk vergt dit een ernstigere opleiding dan die van Landuyt.

Ik heb een voorstel op tafel liggen om tegelijkertijd de kwaliteit van de rijopleiding én het probleem van de leefbaarheid de rijscholen oplost, zonder de vrije rijopleiding in het gedrang te brengen. Om de onkosten van de lessen in de rijschool te drukken willen we opleidingscheques toekennen aan kandidaat bestuurders. Ook niet-professionele begeleiders van kandidaat-bestuurders (meestal ouders) kunnen met deze cheques een opfrissingscursus volgen zodat zij op een correcte manier hun opdracht kunnen vervullen. De kwaliteit zal zo stijgen, hetzij dankzij een goede professionele opleiding, hetzij via een goed voorbereide vrije opleiding.

Ademanalysetoestellen te lang buiten gebruik door trage BIVV-ijking

In de commissie infrastructuur ondervroeg ik minister Landuyt over de trage ijking door het BIVV van alcoholtesters die door de politie gebruikt worden bij alcoholcontroles. De zogenaamde ademanalysetoestellen blijken tot drie maanden onbruikbaar te zijn omdat ze zo lang blijven liggen bij het BIVV.

1) Klein stukje geschiedenis
Het KB voor ademanalysetoestellen dateert van 18 februari 1991. In dat KB werd de ijking van deze toestellen toegewezen aan het BIVV, dat hiervoor een vergoeding mag vragen tot 7500 euro, 185,92 euro. Omwille van problemen met de betrouwbaarheid én de doorlooptijd van de BIVV-ijkingen werd de bevoegdheid aan het BIVV onttrokken. De ijking werd vanaf dan uitgevoerd door de Metrologische Dienst in de erkende labo’s van de leveranciers. De doorlooptijd was tot grote tevredenheid van alle betrokkenen ongeveer één week.
Begin 2006 eist het BIVV evenwel haar alleenrecht op ijking opnieuw op, op basis van het KB van 1991. Omdat de leveranciers een overeenkomst hebben met de Metrologische Dienst, blijven zij op hen beroep doen voor de ijking. De geldigheid van die ijkingen wordt in vraag gesteld, waardoor de alcoholcontroles met toestellen door de Metrologische Dienst uitgevoerd, in het najaar van 2006 ter discussie komen. Voor alle veiligheid beslissen veel politiezones om dan maar een herijking aan te vragen bij het BIVV.
Omdat de BOB-campagne dichtbij was, heeft het BIVV heel wat inspanningen gedaan om al die ijkingen voor begin december af te werken (à 185,92 euro per stuk). Eind november bleek evenwel dat juridisch die herijkingen niet nodig waren. De toestellen waren dus voor niets een aantal weken (ca. 6 weken) onbeschikbaar voor de politiezones.

2) Situatie vandaag
Sinds de BOB-campagne 2006-2007, die gelukkig normaal is kunnen verlopen, is het ritme bij het BIVV sterk gedaald. Dat blijkt duidelijk uit de wachttijden waarmee zowel de federale politie als vele lokale politiezones geconfronteerd worden.
Op 6 april jl. bijvoorbeeld werden 56 ademanalysetoestellen geijkt aan de federale politie bezorgd, toestellen die bij het BIVV binnen gebracht werden op 12 januari. Dat is bijna drie maanden inactiviteit en bijgevolg minder controles op alcoholgebruik in het verkeer. Naar verluidt liggen er momenteel meer dan 400 ademanalysetoestellen voor ijking bij het BIVV.
Lokale politiezones wiens geduld opgeraakte, en bij de minister aan de alarmbel trokken, kregen gehoor en kregen vrij snel daarna hun toestellen terug. Zij die braaf afwachten bleven wachten…
De minister bleek in zijn antwoord de problematiek te erkennen, hoewel hij verbaasd was over een aantal gegevens. De reeds lang aangekondigde hervorming van het KB van 18/02/2007, waarbij de exclusieve bevoegdheid van het BIVV zou worden doorbroken, zou nog voor het einde van de maand in het staatsblad verschijnen. Volgens de minister mag de doorlooptijd maximaal 2 weken bedragen. Hij roept alle betrokkenen – die met langere wachttijden geconfronteerd worden – op om dit te signaleren. Hopelijk heeft dit geen beleid à la tête du client tot gevolg.

Ik hoop dat het opengooien van de “ijkingsmarkt” tot gevolg zal hebben dat er terug op de oude manier kan geijkt worden, zodat alles opnieuw vlot kan verlopen. Drie maanden immobiliseren van ademanalysetoestellen is immers niet aanvaardbaar in tijden waarin we het alcoholgebruik in het verkeer terug zien toenemen.

Alcoholslot voor vrachtwagenbestuurders moet juridisch mogelijk worden

Ik schrok toch wel toen ik gisterenmorgen in de krant las dat één op drie vrachtwagenbestuurders af en toe te maken krijgt met vermoeidheid achter het stuur. Erg opvallend daarbij was ook dat 10 % van de vrachtwagenbestuurders klaarblijkelijk in mindere of meerdere mate een alcoholprobleem heeft.

Wat dit laatste element betreft, herneem ik mijn pleidooi om de vrijwillige installatie van het alcoholslot op vrachtwagens fiscaal interessant te maken. Ik diende daaromtrent reeds eind 2005 een wetsvoorstel in. Daarin verwijs ik naar Zweden, waar er reeds veelvuldig gebruik wordt gemaakt van het alcoholslot in vrachtwagens ; de aanwezigheid van dit apparaat (dat maakt dat het voertuig slechts kan starten nadat de bestuurder een negatieve alcoholtest heeft afgelegd) geldt in de Scandinavische landen als een positief commercieel argument naar het cliënteel.

In ons land blijken er nog altijd juridische obstakels te zijn om het alcoholslot op vrachtwagens toe te laten. Het is arbeidsrechtelijk nl. niet toegelaten dat de werkgever een alcoholtest afneemt ; alleen een arbeidsgeneesheer is daartoe om privacyredenen gemachtigd. En een ademtest in een alcoholslot wordt klaarblijkelijk geïnterpreteerd als een alcoholtest door de werkgever.

Ik vind dat dit niet langer kan. De bescherming van de privacy weegt niet op tegen de risico’s inzake de verkeersveiligheid in het algemeen en van de vrachtwagenbestuurders zelf in het bijzonder. Bovendien kan het alcoholslot, doordat het ongevallen helpt voorkomen, meteen ook een element zijn in de strijd tegen de files.