Een nieuwe Belgische Zeewet tegen 2010

De Belgische Zeewet is zwaar verouderd. Ze dateert nog van het jaar 1879. Ze vormt dan ook geen gepaste regelgeving meer voor de scheepvaart van vandaag. Van bepaalde begrippen, zoals containerschepen, mammoettankers, elektronische gegevensuitwisseling, had men in die tijd nog nooit gehoord. We vinden ze dan ook niet terug in onze Zeewet. Daarnaast zijn de helft van de bepalingen die wel in deze wet staan zodanig achterhaald dat ze wereldvreemd zijn geworden.

De noodzaak van een nieuwe maritieme wetgeving is groot. We beseffen het onvoldoende maar België behoort wel degelijk tot de wereldtop als het om scheepvaart gaat. Met 6 miljoen draagvermogen is België de zeventiende belangrijkste maritieme natie ter wereld. Havens én maritieme clusters zijn in ons land goed voor bijna 120.000 jobs en een omzet van 16,6 miljard euro. We behoren tot de beste baggeraars, staan in de Wereldtop Tien van zee- en containerhavens, beschikken over een wereldwijd erkende expertise op het vlak van waterbouwkunde en nautische wetenschappen, enzovoort. Om deze vooraanstaande positie te behouden, is een wetgevend kader dat aangepast is aan de huidige realiteit noodzakelijk.

Dringend tijd voor een vernieuwde versie dus! De Commissie Maritiem Recht, afgekort COMAR, bereidt daarom een nieuw wetboek voor tegen 2010. Een ambitieus project waarvoor huidig federaal Vice-premier en Minister voor Mobiliteit, Begroting en de Noordzee Yves Leterme 1,3 miljoen euro heeft opzij gezet. Het parlement zal in het najaar van 2009 een tandje bijsteken zodat de streefdatum van 2010 zeker gehaald wordt.

Dringend nood aan eenvoudige drugstest!

Het dramatische verkeersongeval in Heverlee, waarvan de belangrijkste oorzaak het gebruik van XTC was, geeft nog maar eens aan waartoe drugs in het verkeer kunnen leiden. De huidige test om druggebruik in het verkeer op te sporen is te omslachtig waardoor er maar weinig gecontroleerd wordt. Twee maanden geleden diende ik een wetsvoorstel in om deze controle te vereenvoudigen.

De bestaande drugstest is bijzonder complex en arbeidsintensief voor de politiediensten. Hij bestaat uit drie stappen :
1° een onderzoek naar uiterlijke tekenen van drugsgebruik: bv. de stand van de pupillen tijdens het volgen met de ogen van een bewegend voorwerp, het lopen over een rechte lijn etc.;
2° de urinetest indien dat eerste onderzoek aanduidingen in de richting van drugsgebruik geeft;
3° een bloedtest indien de urinetest positief is.
Alleen al de eerste twee stappen nemen gemiddeld anderhalf uur in beslag.

Het is aangewezen deze loodzware procedure te vervangen door één eenvoudige test: de speekseltest. Op basis hiervan kan uitgemaakt worden of de betrokkene in overtreding is met de verkeerswet. Deze test blijkt ondertussen zeer betrouwbaar te zijn.

Met deze vereenvoudiging kan de drugstest in het verkeer net zoveel toegepast worden als de alcoholtest. Een veelvuldig gebruik zal een belangrijke bijdrage leveren tot de verkeersveiligheid.