Alcoholslot voor vrachtwagenbestuurders moet juridisch mogelijk worden

Ik schrok toch wel toen ik gisterenmorgen in de krant las dat één op drie vrachtwagenbestuurders af en toe te maken krijgt met vermoeidheid achter het stuur. Erg opvallend daarbij was ook dat 10 % van de vrachtwagenbestuurders klaarblijkelijk in mindere of meerdere mate een alcoholprobleem heeft.

Wat dit laatste element betreft, herneem ik mijn pleidooi om de vrijwillige installatie van het alcoholslot op vrachtwagens fiscaal interessant te maken. Ik diende daaromtrent reeds eind 2005 een wetsvoorstel in. Daarin verwijs ik naar Zweden, waar er reeds veelvuldig gebruik wordt gemaakt van het alcoholslot in vrachtwagens ; de aanwezigheid van dit apparaat (dat maakt dat het voertuig slechts kan starten nadat de bestuurder een negatieve alcoholtest heeft afgelegd) geldt in de Scandinavische landen als een positief commercieel argument naar het cliënteel.

In ons land blijken er nog altijd juridische obstakels te zijn om het alcoholslot op vrachtwagens toe te laten. Het is arbeidsrechtelijk nl. niet toegelaten dat de werkgever een alcoholtest afneemt ; alleen een arbeidsgeneesheer is daartoe om privacyredenen gemachtigd. En een ademtest in een alcoholslot wordt klaarblijkelijk geïnterpreteerd als een alcoholtest door de werkgever.

Ik vind dat dit niet langer kan. De bescherming van de privacy weegt niet op tegen de risico’s inzake de verkeersveiligheid in het algemeen en van de vrachtwagenbestuurders zelf in het bijzonder. Bovendien kan het alcoholslot, doordat het ongevallen helpt voorkomen, meteen ook een element zijn in de strijd tegen de files.