Noodoproep per sms mogelijk maken

Op zaterdag 25 september 2010 is het Werelddovendag. Volgens mij is dit hét moment voor de overheid en operatoren om zich te engageren om noodoproepen per sms mogelijk te maken.

Jaarlijks versturen Belgen 5 miljard sms'en. Maar sms'en naar de nooddiensten is in België nog steeds niet mogelijk. Voor de ruim 400.000 doven, slechthorenden en spraakgestoorden is het nog niet altijd mogelijk om snel de nooddiensten te verwittigen wanneer ze bij een ongeval betrokken raken, het slachtoffer zijn van een misdrijf of daarvan getuige zijn. Voor hen zou een noodoproep per sms redding bieden. Wie spreekt met mensen die een crisissituatie hebben meegemaakt, weet dat ook andere mensen in dergelijke situaties het soms moeilijk hebben om tot een hoorbaar en begrijpelijk relaas te komen.

Een technische oplossing voor doven mag geen probleem zijn. In Hong Kong zijn de nooddiensten al sinds 2004 bereikbaar via SMS. Maar ook in Griekenland, Spanje, Luxemburg, Finland zijn de nooddiensten bereikbaar via SMS. In Australië wordt gewerkt aan een sms-oplossing mét automatische lokalisatie van de verzender. Er zijn ook voorbeelden van andere mogelijkheden: De politieantenne Leuven is bereikbaar via Facebook voor niet-dringende contacten en enkele vooruitstrevende politiezones stellen slechthorenden een apart gsm-nummer ter beschikking voor noodoproepen sms.

In België ligt de kwestie al jaren begraven in werkgroepen. De betrokken minister van Binnenlandse Zaken stelde vorig jaar in antwoord op vraag van toenmalig CD&V kamerlid Roel Deseyn zelfs botweg dat doven “maar moesten faxen” naar de nooddiensten.

Zelf ben ik er mij van bewust dat in noodsituaties een telefoongesprek een beter en sneller communicatiemiddel is dan een sms-je. Maar voor minstens 400.000 Belgen is telefoneren naar de nooddiensten geen optie.

Snelle opstart Bijzondere commissie Spoorveiligheid

Verschillende politieke partijen melden vandaag dat zij een snelle heropstart willen van de Bijzondere kamercommissie Spoorwegveiligheid. Om misverstanden te vermijden, wil ook ik - als ondervoorzitter van deze commissie tijdens de vorige legislatuur - benadrukken dat dit ook de uitdrukkelijke wens is van CD&V. 

Na de treinramp in Buizingen werd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers een Bijzondere Commissie Spoorwegveiligheid opgericht. Deze commissie kreeg van het parlement 4 maanden tijd om te onderzoeken waar het veiligheidsbeleid van de NMBS faalde (vanaf 1982) en – vooral – welke lessen hieruit getrokken moeten worden. De val van de regering en de ontbinding van Kamer en Senaat met vervroegde verkiezingen tot gevolg, resulteerde in de (automatische) opheffing van de Bijzondere Commissie na nauwelijks 2 maanden van intensieve werkzaamheden.

Ondertussen is er een nieuw parlement geïnstalleerd, en kan de plenaire vergadering opnieuw een Bijzondere Commissie oprichten. Net als de meeste (alle?) andere partijen wenst ook CD&V dat dit snel gebeurt. De plenaire vergadering komt op 12 oktober samen voor de start van het nieuw parlementair jaar, één van de eerste beslissingen moet de (her-)oprichting van deze commissie zijn. Hiertoe zal CD&V een voorstel neerleggen. Bij een snelle heropstart, kunnen de werkzaamheden tegen nieuwjaar resulteren in concrete aanbevelingen die moeten leiden tot een veiliger spoorverkeer.

Het treinongeval gisteren in Aarlen brengt dit verhaal nu opnieuw in volle belangstelling. Ook de publicatie van het rapport van het Rekenhof over het veiligheidsbeleid van de spoorwegmaatschappijen vorige week geeft heel wat aanleiding tot debat. In afwachting van de heropstart van de bijzondere commissie, zou het goed zijn dat de Conferentie van de voorzitters in de Kamer volgende week al beslist om de Kamercommissie Infrastructuur alvast vervroegd bijeen te roepen voor een hoorzitting met het Rekenhof over haar rapport, zodat er geen tijd verloren gaat. De eerste plenaire vergadering van het nieuwe werkjaar moet dan vervolgens stemmen of de nieuwe Bijzondere Commissie kan opgestart worden. Om te komen tot een snelle heropstart, wordt de tekst en de werkwijze van de vorige legislatuur best hernomen, met aangepaste termijnen.

Persoonlijke assistentietoeslag internationaal treinverkeer is asociaal

CD&V-Kamerleden Sonja Becq en Jef Van den Bergh hebben forse kritiek op de “persoonlijke assistentietoeslag” die de NMBS vanaf volgende week wil doorrekenen. Ze vinden de maatregel discriminerend en asociaal.

Vanaf 23 augustus betalen reizigers die hun ticket niet online kopen 7 euro extra voor hun internationaal treinticket. Na protest van vakbonden en reizigersorganisaties is nu ook vanuit politieke hoek kritiek te horen. CD&V-Kamerlid Sonja Becq vindt deze maatregel onaanvaardbaar: “Deze beslissing is een overheidsbedrijf onwaardig. Ouderen die geen internet hebben en personen die door hun financiële situatie niet in aanmerking komen voor een kredietkaart worden gediscrimineerd. Zij zijn de eerste slachtoffers van deze asociale maatregel.”

De NMBS-Groep verkeert in een ongezonde financiële situatie. NMBS Europe dat het internationale reizigersvervoer omvat kende vorig jaar een omzetdaling van 3.5% ten opzichte van 2008. Bovendien moet de NMBS zijn kostenpositie gezond maken om zich te wapenen tegen toekomstige concurrenten nu het internationaal reizigersvervoer volledig vrijgemaakt is.

Sonja Becq: ”We begrijpen dat de NMBS naar een gezond kostenplaatje streeft. De NMBS heeft zich echter steeds sterk gemaakt dat de door te voeren besparingen niet ten koste van de dienstverlening zouden gaan. Het kunnen kopen van een ticket aan een loket – wat de NMBS zo mooi persoonlijke assistentie noemt – is wel degelijk een elementaire dienstverlening aan de klant.”

Ook de invulling van de geboden internetdienst roept vragen op. De politica heeft zelf even de test gedaan. “Het is blijkbaar niet voor alle internationale trajecten mogelijk om een online ticket te kopen. Voor de eerste bestemming die ik aanklikte kreeg ik al meteen de melding dat de verbinding niet online te koop was. Wat gebeurt er dan in dergelijke gevallen?”

Haar CD&V-collega Jef Van den Bergh, afkomstig uit de grensgemeente Kalmthout, hekelt daarnaast de gevolgen voor het grensoverschrijdend vervoer: “Een toeslag van 7 euro betekent heel wat procentueel gezien als we het over korte trajecten hebben. Bovendien zijn de tarieven per kilometer voor het grensoverschrijdend vervoer nu al een pak duurder dan die voor het binnenlands treinverkeer. Op deze manier jaag je reizigers terug naar hun auto.”

Door de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer valt dit niet onder het beheerscontract tussen de NMBS en de staat. Het is een commerciële activiteit, die geen deel uitmaakt van de openbare dienstverlening. De overheid kan hierin dus niet optreden.

Sonja Becq en Jef Van den Bergh hopen dat de NMBS alsnog haar  beslissing ongedaan maakt: “Als een privé-bedrijf zoals ING de moed heeft om na massaal protest een maatregel in te trekken moet zeker een overheidsbedrijf als de NMBS dat een sociale functie heeft de moed hebben een flater recht te zetten.”